Pola Negri na podstawie książki Mariusza Kotowskiego.

                                                                            www.prószyński.pl

Wiele polskich aktorek próbuje swoich sił w Hollywood. Łatwo nie jest. Zdolne dziewczyny z całego świata jadą do USA w nadziei, że to do nich uśmiechnie się szczęście. Alicja Bachleda-Curuś, Weronika Rosati czy Iza Miko, to aktorki, które ciężko pracują na swoje pięć minut w Hollywood. Ja im bardzo kibicuję i trzymam kciuki. Cieszę się, gdy słyszę, że któraś z nich zagra w amerykańskiej produkcji. 

Jednak do prawdziwej Hollywoodzkiej czołówki jeszcze długa droga. Dawno temu, w ubiegłym stuleciu, żyła polska aktorka, której się udało. Grała w wielkich produkcjach kina niemego. Była na samym szczycie. Miała piękne domy, drogą biżuterię, jej kochankiem był boski Rudolf Valentino. Miała romans z Charlie Chaplinem. Spacerowała z gepardami na smyczy. Nosiła drogie futra. Pola Negri-kobieta wamp. Jej droga z ubogiego pokoju matki na Powiślu, na szczyt Hollywood była długa i mozolna. Nie było to dla niej przeszkodą. Pola miała twardy charakter, była pracowita i uparta.

Pola była córką Jerzego Chałupca i Eleonory Kiełczewskiej. Jerzy był niezwykle przystojnym mężczyzną, dziesięć lat młodszym od Eleonory. Zaiskrzyło od pierwszego wejrzenia. Nie oglądając się na prośby rodziny, u której notowania Jerzego- wędrownego kotlarza były niskie, Eleonora stanęła na ślubnym kobiercu.

www.acertaincinema.com

 

Pola Negri urodziła się jako Barbara Apolonia Chałupiec.
Z trójki dzieci, tylko ona przeżyła. Była dzieckiem kochanym i hołubionym.Oczkiem  w głowie ojca i matki. Rodzice martwili się o swoją jedynaczkę, bo  była słabego zdrowia. Dziewczynka wiele czasu spędzała samotnie, oddając się marzeniom. Lubiła także wspinaczki po drzewach. Nie dogadywała się z dziewczynkami w jej wieku.One chciały wyjść za mąż. Pola chciała podbić świat. Rodzinna sielanka nie trwała zbyt długo. Jerzy zaczął znikać z domu na noc. Lubił zakrapiane spotkania w męskim gronie, nie stronił od kobiet.

Podczas jednej z takich eskapad, mężczyzna został aresztowany. Eleonora musiała sobie radzić sama. Sprzedała wszystko co miała i wyjechała do Warszawy. Kobieta wynajęła mały pokój na ulicy Browarnej i zakupiła sklep.  Życie Eleonory naznaczyła walka o byt, musiała ciężko pracować aby utrzymać siebie i małą Polę. Kobieta nie zapomniała o swoim mężu. Troszczyła się o niego, odwiedzała w więzieniu. Miłość Eleonory do Jerzego była niezniszczalna. On zdradzał, odchodził, ona wiernie czekała.  Pola poszła do szkoły na Powiślu. Była nielubiana i szykanowana. Dzieci śmiały się z jej biednego wygładu, sposobu uczesania. Dziewczynka była zbuntowana i źle się uczyła. Czuła że nie pasuje do otoczenia. Życie Poli miało się zmienić na lepsze, gdy w wieku trzynastu lat trafiła do warszawskiej szkoły baletowej. Różne są teorie na temat tego jak Pola dostała się do szkoły.

    www.bp.blogspot.com

Podobno, właścicieli mieszkania w którym Eleonora wynajmowała pokój, odwiedzili chórzyści z opery. Pola tańczyła,  a goście stwierdzili, że powinna zostać tancerką. Dziewczynka poszła na egzamin do szkoły baletowej przy operze i dostała się.  Zadebiutowała w „Jeziorze łabędzim”. Opera i scena były żywiołem dla Poli. Miejscem gdzie, była podziwiana i oklaskiwana.  Tymczasem sklep,  który prowadziła Eleonora zbankrutował. Kobieta zatrudniła się u bogatej Żydówki, aby związać koniec  końcem.  Szczęście uśmiecha się do samotnej matki, gdy poznaje Kazimierza Hulewicza. To on zatrudnia Polę w  Teatrze Wielkim. Jest oparciem dla Eleonory. Mimo, iż jest jeszcze dzieckiem, Pola gra rolę dorosłych kobiet. Jest zmysłowa i piękna. Potrafi wcielić się w każdą postać.

   www.fanpix.net

Marzenia o wielkiej karierze baletowej legły w gruzach, kiedy słabe zdrowie Poli dało się we znaki. Dziewczyna miała gruźlicę. Kazimierz Hulewicz zapłacił za jej pobyt w sanatorium w Zakopanem. To właśnie wtedy, Pola zrozumiała, że chce zostać aktorką. W trakcie pobytu w Zakopanem natrafiła na wiersze włoskiej poetki Ady Negri.  Dziewczyna będąc pod urokiem smutnej poezji Ady, przyjęła jej nazwisko. Negri brzmiało bardziej tajemniczo niż Chałupiec.

Pola zdała do Szkoły Aplikacyjnej przy Warszawskich Teatrach Rządowych. Była pilną i oddaną studentką. Miała zacięcie, talent i zapał. Wkrótce zaczęto obsadzać ja w sztukach.

Właściciel pierwszej polskiej wytwórni filmowej zauważył Polę na scenie i zatrudnił ją u siebie. Pola grała jednocześnie w teatrze i w filmie. Życie kobiety naznaczone było dziwnym podziałem, występowała w filmie „Niewolnica zmysłów”,  wieczorami zaś potulnie wracała do swojej religijnej matki.

Aktorka została zauważona przez niemieckiego reżysera Maxa Reinhardta. Postanowił on zatrudnić Negri w ekranizacji sztuki „Sumurun”. Pola przeniosła się do Berlina, gdzie poznała swojego wieloletniego przyjaciela Ernsta Lubitscha. Razem stanowili duet, którego nikt i nic nie mógł zatrzymać. Ernst oszlifował talent aktorski Poli.  Negri w trakcie pobytu w Niemczech zagrała w takich filmach jak: „Madame du Barry”, „Oczy mumii” „Carmen”.

Kiedy skończyła dwadzieścia pięć lat postanowiła spróbować w Hollywood. Polę Negri witano jak prawdziwą gwiazdę. Tłumy fotoreporterów, błyski fleszy, wywiady. Kobieta nie była na to przygotowana. Negri zagrała w wielu amerykańskich produkcjach: „Hotel Imperial"," Drut kolczasty”. Nigdy nie zapomniała o matce i Kaźmierzu Hulewiczu. W szczytowym okresie swojej popularności zarabiała milion dolarów rocznie. Jako pierwsza zaczęła malować paznokcie u stóp. Zawsze dbała o wygląd, strój i makijaż.

Jednak w miłości nie miała szczęścia. Chaplin, który był zakochany po uszy w Poli, okazał się zazdrosny i chciał kontrolować aktorkę. Wydawało się, że z Rudolfem Valentino, Pola będzie szczęśliwa. Bardzo się kochali. Byli do siebie podobni, równie spontaniczni i radośni. Lubili wieczorne wyjścia, szalone eskapady. Niestety Valentino zmarł w wieku 32 lat. Pola długo nie mogła dojść do siebie. Amerykanie mieli jej za złe, zbyt emocjonalne zachowanie na pogrzebie Rudiego. Pola głośno płakała i rzuciła się na trumnę kochanką.

Szczęścia nie dał jej związek z gruzińskim arystokratom Sergem Mdivani.  Pola zaszła w ciąże, niestety poroniła. Serg w tym czasie korzystał z konta żony. W 1929 roku, aktorka za sprawą krachu na giełdzie i rozrzutności męża straciła miliony. 

  

www.polanegri.com

W Hollywood nie było dla niej ról, długi rosły. Pola zdecydowała się na wyjazd do Berlina. Marlena Ditrich opuszczała faszystowskie Niemcy. Negri nie miała innych propozycji, względy finansowe przeważyły.
Nie był to dobry ruch, ale aktorka nie miała wyboru. Prasa nigdy jej nie zapomniała pracy w Niemczech. Mówiono, że była ulubienicą Adolfa Hitlera, jego kochanką. Sama Negri nie czuła się dobrze w Berlinie. Mimo, iż w tym czasie wystąpiła w dobrych filmach, takich jak „Mazur”, czy „Moskwa-Szanhgaj”. Czuła, że hitlerowskie Niemcy są zapowiedzią czegoś złego.

Pomimo zaproponowanej  przez wytwórnie wysokiej gaży, Pola ucieka z Niemiec.

W 1941 roku Negri wraca do Stanów Zjednoczonych. Tym razem nie jest witana jak gwiazda.

Fortuna przepadła, a nikt nie chcę jej zaangażować. Aktorka z duma i godnością znosi biedę.

Los uśmiecha się do niej, gdy na ulicach Nowego Jorku spotka dawną przyjaciółkę, dziennikarkę muzyczną Margaret West. Pola, Margaret i Eleonora zamieszkały razem.

Ludzie, którzy spotkali Polę pod koniec jej życia mówili, iż wydawała się być spokojna, pogodzona ze sobą. Rzadko wychodziła na zewnątrz, większość czasu spędzała w ogrodzie.

Piękna Polita, jak nazywał ja Valentino zmarła 1 sierpnia 1987 w San Antonio.