Sześć żon Henryka VIII-Antonia Fraser.

Post miał być o czymś innym, ale z powodu grypy wylądowałam na trzy dni w łóżku.
Jako że, oglądanie TV, męczy mnie po godzinie, sięgnęłam po wypożyczoną i odłożoną na potem książkę Antoni Fraser "Sześć żon Henryka VIII". Skutkiem czego  ponownie znalazłam się w fascynującym świecie Tudorów. Bardziej może w Anglii Henryka VIII. Pana i władcy w dosłownym tego słowa znaczeniu.

Henryk VIII jako mężczyzna i władca, jest postacią nietuzinkową i złożoną. Opisywany jako uroczy, łagodny i atrakcyjny młody książę, który imponuje wzrostem około 190 cm. 

Z czasem zmienia się w otyłego okrutnika, który nie ma litości dla nikogo. Nawet dla swoich dzieci i żon. Owładnięty obsesją posiadania następcy tronu, wymienia żony mając nadzieje, że kolejna da mu syna.

Po części można zrozumieć Henryka, gdyż dynastia Tudorów stosunkowo krótko panowała na tronie angielskim. Dlatego też Henryk miał obowiązek zapewnić jej ciągłość i umocnić jej pozycję poprzez dziedzica. Jednak los nie był łaskawy dla króla pod  tym względem. Kolejne żony zachodziły w ciąże, ale roniły. W czasach Henryka, wierzono, że kwestie związane z donoszeniem ciąży i płcią dziecka zależą jedynie od kobiety. Król był także bardzo inteligentny, dobrze wykształcony. Kochał muzykę,śpiew i tańce. Potrafił również zachowywać się jak rozbrykany młodzieniaszek, często w przebraniu odwiedzał swoją pierwszą żonę Katarzynę Aragońską. Był miłośnikiem bali i uczt. Miał nieposkromiony apetyt. Historycy twierdzili, że pod koniec swojego życia pochłaniał około 5000 tys kalorii dziennie. Wyłącznie mięso, gdyż warzywa i owoce uważane były za jadło dla plebsu.

To wszystko popijano piwem lub winem. Wody nie pito.

Henryk w młodości cieszył się dobrym zdrowiem. Przeżył choroby, które zabrały jego ojca i brata.  Był niezwykle wrażliwy na punkcie swojego zdrowia, dzisiaj rzeklibyśmy, że był hipochondrykiem. Na wieść o chorobie, natychmiast opuszczał zagrożone miejsce i przenosił się do bezpiecznego pałacu.  Zatrudniał bardzo dużą ilość medyków, którzy zajmowali się badaniem królewskich wydzielin. Fatalnym w skutkach momentem był wypadek, któremu król uległ podczas turnieju. Od śmierci uratował go fakt, iż miał zbroje. Na dwie godziny stracił przytomność.  Po tym zdarzeniu, król zmienił się w innego człowieka.  W  Anglii częściej płonęły stosy i stawiano szubienice.

Nikt z otoczenia króla nie znał dnia ani godziny.

Król umarł w wieku 55 lat samotnie. Nie było przy nim ani jego ostatniej żony ani dzieci.

Osobny rozdział w życiu władcy, stanowią jego małżeństwa. W sumie żon miał sześć, tylko  dwie zdołałby przeżyć władce. Anna Kliwjiska, uważana przez Henryka za nieatrakcyjną, żona numer cztery dlatego, że pokornie zgodziła się na unieważnienie małżeństwa i zostanie "drogą królewską siostrą króla". Drugą szczęściarą ,była Katarzyna Parr. Ta niezwykle inteligentna kobieta, z pokorą przyjęła zaloty schorowanego króla. Wiedziała, że odmówić nie może. Chociaż Katarzyna dwukrotnie owdowiała zakochała się w przystojnym Thomasie Seymourze. Jednak jak dobrze wszyscy wiedzieli, nie warto było zadzierać z królem. Stan zdrowia króla nie był tajemnicą. Tak więc Katarzyna, wykalkulowała propozycję zamążpójścia i zgodziła się zostać żoną króla. Wiązało się to nie tylko z jej wyniesieniem, zyskiwała cała rodzina. Dostawała wysokie stanowiska, a także ziemie i zamki.

Wśród żon Henryka, moją sympatię budzi pierwsza królowa Katarzyna Aragońska, która jako 16 letnia pełna nadziei,  hiszpańska księżniczka wyrusza z kochającego domu rodziców, aby poślubić brata Henryka-Artura. Parę miesięcy po zaślubinach Artur umiera. Katarzyna zostaje sama w obcym państwie, bez męskiego wsparcia. Przez lata dzielnie znosi, wszelkie niedogodności. Bywa, że musi prosić Henryka VII o pieniądze na jedzenie. Na pewno w tych ciężkich czasach, pomaga jej niezłomna wiara, oraz twardy charakter. Kres niedoli księżniczki ma miejsce kiedy skąpy Henryk VII umiera, a jego miejsce przejmuje Henryk VIII. Katarzyna zostaje żoną króla. Pierwsze lata ich małżeństwa są szczęśliwe. Król często odwiedza sypialnie małżonki. Katarzyna w cztery miesiące po ślubie zachodzi w ciąże. Niestety roni. W tamtych czasach była to smutna wiadomość dla matki i ojca, ale nikogo specjalnie nie dziwiła. Śmiertelność niemowląt była wysoka, tak samo jak rodzących kobiet. Katarzyna zachodziła w ciąże wielokrotnie, jednak jedynym dzieckiem, które przeżyło była dziewczynka o imieniu Maria.  Król tracił nadzieje, na męskiego potomka. Poza tym Katarzyna po licznych ciążach przytyła i nie była tak pociągająca jak niegdyś.
 

Miejsce hiszpańskiej księżniczki zajęła angielska szlachcianka Anna Bolyen, która skończyła na szafocie. Katarzyna umarła najprawdopodobniej na raka, porzucona przez króla uparcie trwająca przy swoim stanowisku, iż to ona jest prawowitą królową Anglii. Król był dla niej okrutny, odizolował ją od życzliwych osób, nie pozwolił  widywać się z córką, ale nie zabrał jej jednego - godności. Katarzyna do końca została dumna i nieugiętą hiszpańską księżniczką.

Upragnionego syna Edwarda VI dała królowi żona numer trzy Jane Seymour. 

Chłopiec panował przez krótki okres, zapowiadał się na zdolnego i utalentowanego króla. Niestety Edward umarł w wieku 16 lat.  
Postać Henryka VIII jest wieloznaczna, potrafił być czuły i kochającym mężczyzną, który nie cofnie się przed niczym i nikim aby zdobyć ukochaną, jaki i zimnym władcą nie uznającym sprzeciwu. Ja widzę w nim człowieka złożonego, który nie umie spojrzeć na siebie krytycznie i realnie, ale takie były tamte czasy, król uważał siebie samego za Boga.